حملات DDoS: تلاشی برای فلج کردن زیرساخت‌های دیجیتال

حملات انکار سرویس توزیع‌شده (DDoS) یکی از تهدیدات اصلی در فضای سایبری هستند که با هدف از کار انداختن وب‌سایت‌ها و خدمات آنلاین از طریق غرق کردن سرورها با ترافیک جعلی انجام می‌شوند. این حملات، که از شبکه‌های بات‌نت متشکل از دستگاه‌های آلوده استفاده می‌کنند، می‌توانند کسب‌وکارها را با قطعی خدمات، ضرر مالی و آسیب به اعتبار مواجه کنند. در سال ۲۰۲۵، افزایش پیچیدگی حملات DDoS، از جمله حملات چندوجهی (multi-vector)، ضرورت پیاده‌سازی استراتژی‌های دفاعی قوی را بیش از پیش برجسته کرده است.

انواع حملات DDoS چیست؟

حملات DDoS به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• حملات حجمی (Volumetric Attacks): این حملات با ارسال حجم عظیمی از ترافیک (مانند UDP floods یا ICMP floods) پهنای باند سرور را اشباع می‌کنند. به عنوان مثال، حمله‌ای با حجم ۷۱ میلیون درخواست در ثانیه (RPS) در فوریه ۲۰۲۳ علیه Cloudflare ثبت شد.

• حملات پروتکل (Protocol Attacks): این حملات (مانند SYN floods یا Ping of Death) منابع سرور یا تجهیزات شبکه مانند فایروال‌ها را هدف قرار می‌دهند و با واحد بسته در ثانیه (PPS) اندازه‌گیری می‌شوند.

• حملات لایه کاربرد (Application Layer Attacks): این حملات (مانند HTTP floods یا Slowloris) با درخواست‌های به‌ظاهر قانونی، سرورهای وب را هدف قرار داده و با واحد درخواست در ثانیه (RPS) سنجیده می‌شوند.
  حملات چندوجهی، که ترکیبی از این سه نوع هستند، با هدف ایجاد اختلال گسترده‌تر، پیچیدگی بیشتری دارند و تشخیص آن‌ها دشوار است.

چگونه حملات DDoS اجرا می‌شوند؟

• بات‌نت‌ها: شبکه‌ای از دستگاه‌های آلوده (مانند کامپیوترها و دستگاه‌های IoT) که به‌صورت از راه دور توسط هکرها کنترل می‌شوند.

• تقویت‌کننده‌ها (Amplification): سوءاستفاده از سرورهای DNS یا NTP برای ارسال ترافیک تقویت‌شده به هدف.

• مهندسی اجتماعی: فریب کاربران برای دانلود بدافزار یا کلیک روی لینک‌های مخرب برای افزودن دستگاه‌ها به بات‌نت.

• ابزارهای حمله: استفاده از ابزارهایی مانند LOIC یا Slowloris برای ایجاد ترافیک مخرب.
  این حملات گاهی به‌عنوان پوششی برای سایر فعالیت‌های مخرب مانند سرقت داده یا استقرار باج‌افزار استفاده می‌شوند (smokescreening).

استراتژی‌های کاهش اثرات DDoS

برای محافظت در برابر حملات DDoS، یک رویکرد چندلایه‌ای ضروری است:

1. نظارت بر ترافیک (Traffic Monitoring): استفاده از ابزارهای تحلیل ترافیک برای شناسایی الگوهای غیرعادی و هشدار زودهنگام با استفاده از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین.

2. فایروال برنامه وب (WAF): فیلتر کردن ترافیک مخرب در لایه کاربرد با قوانین سفارشی و بررسی عمیق بسته‌ها (Deep Packet Inspection).

3. شبکه‌های توزیع محتوا (CDN): توزیع ترافیک در سرورهای جهانی برای کاهش فشار روی سرور اصلی، مانند خدمات Cloudflare یا Amazon CloudFront.

4. محدود کردن نرخ (Rate Limiting): محدود کردن تعداد درخواست‌ها از یک IP در بازه زمانی مشخص برای جلوگیری از غرق شدن سرور.

5. شبکه Anycast: پخش ترافیک در سرورهای توزیع‌شده برای کاهش تأثیر حملات حجمی.

6. فیلتر سیاه‌چاله (Blackhole Routing): هدایت ترافیک مخرب به یک آدرس IP ناموجود، هرچند این روش ممکن است ترافیک قانونی را نیز مسدود کند.

7. آموزش کارکنان: آگاه‌سازی در مورد فیشینگ و روش‌های جلوگیری از آلودگی دستگاه‌ها به بات‌نت‌ها.

8. ارائه‌دهندگان خدمات مدیریت‌شده (MSP): استفاده از خدمات حرفه‌ای مانند AWS Shield یا Cloudflare برای سازمان‌هایی با منابع محدود.

چرا این تهدید مهم است؟

حملات DDoS می‌توانند خسارات مالی سنگینی به همراه داشته باشند. طبق گزارش‌ها، میانگین هزینه قطعی وب‌سایت حدود ۲ میلیون دلار است و هر دقیقه حمله ۶,۰۰۰ دلار هزینه ایجاد می‌کند. علاوه بر این، حملات می‌توانند به اعتبار برند آسیب بزنند، اعتماد مشتریان را کاهش دهند و به نقض داده‌ها یا حملات ثانویه منجر شوند. با افزایش حملات لایه کاربرد (تا ۱۶۵٪ در سال ۲۰۲۳)، نیاز به راهکارهای پیشرفته‌تر از همیشه احساس می‌شود.